Δεν υπάρχει χημεία: Ιστορίες και καταστάσεις που θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα από εμάς, σε φίλους, συγγενείς, με απλά λόγια ιστορίες της διπλανής πόρτας, που αναγνώστες μοιράζονται
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 8 χρόνια και έχουμε παντρευτεί τα τελευταία τρία. Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζω υπήρχε από την αρχή, αλλά εγώ δεν το είχα καταλάβει. Αξίζει να σημειωθεί πριν ξεκινήσω, ότι δεν είχα πολλές εμπειρίες σαν κοπέλα.
Έκανα πρώτη μου φορά σεξ στα 18 με ένα παιδί που τα είχαμε 2 χρόνια στο σχολείο. Μετά χώρισα, έμεινα τελείως μόνη μου μέχρι τα 20, με κάποια περιστασιακά φλερτ και στην συνέχεια ήρθε ο άντρας μου. Μάλλον είμαι από τις άτυχες, αφού με κανέναν από τους δύο δεν ένιωσα κάτι παραπάνω από το “συμπαθητικά”.
Για αρκετά χρόνια λοιπόν πίστευα ότι αυτό είναι το σεξ. Μάλιστα, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί όλες οι υπόλοιπες και όλοι οι υπόλοιποι έκαναν τόσο μεγάλο λόγο γι’ αυτό.
Τα πρώτα χρόνια λοιπόν, πίστευα ότι έτσι είναι τα πράγματα και απλά συμβιβάστηκα με το γεγονός ότι ίσως εμένα να μη με ενθουσιάζει και πολύ το σεξ σαν σεξ.
Δεν υπάρχει χημεία με τον σύζυγό μου σε συγκεκριμένο τομέα – Τι κάνω;
Δεν υπάρχει χημεία με τον σύζυγό μου σε συγκεκριμένο τομέα – Τι κάνω;
Οι φίλες μου τότε ήταν και αυτές νέες και σχεδόν άπειρες, οπότε δεν είχα να παραδειγματιστώ από κάποια άλλη. Και αυτό συνεχίστηκε μέχρι πριν έναν χρόνο. Πριν έναν χρόνο λοιπόν ήρθε στην ζωή μου μια κοπέλα έναν χρόνο μεγαλύτερη από μένα.
Δεν είναι παντρεμένη και είναι συνάδελφος στην δουλειά. Αμέσως ήρθαμε κοντά. Η συγκεκριμένη κοπέλα λοιπόν τις έχει τις εμπειρίες της. Είναι σεξουαλικά απελευθερωμένη και δεν υπολογίζει και πολύ την γνώμη των άλλων. Το μότο της μάλιστα είναι ότι “π%#ανες θεωρούνται οι γυναίκες που έχουν ίδια σεξουαλική δραστηριότητα με τους άντρες” .
Συμφωνώ απόλυτα με αυτή την άποψη. Τον πρώτο καιρό συζητούσαμε χαζομάρες. Κουτσομπολιά για την δουλειά, κάνα ραντεβού αν προέκυπτε με εκείνη, αλλά απέξω απέξω. Όσο περνούσε ο καιρός όμως και ανοιγόμασταν όλο και περισσότερο ξεκίνησε να μπαίνει σε λεπτομέρειες σχετικά με το σεξ.
Στην αρχή σκέφτηκα αυτό που σκεφτόμουν επί πολλά χρόνια: Δεν ξέρω γιατί κάνουν όλοι έτσι με αυτό το σεξ. Όταν όμως ξεκίνησε να μου περιγράφει στάσεις και να μου μιλάει για τρόπους φιλιών έμεινα και την κοιτούσαν σαν 15χρονη μαθητρίουλα.
Ξεκίνησα λοιπόν να την ρωτάω κι άλλα και στην αρχή η κοπέλα σοκαρίστηκε που μεγάλη γυναίκα δεν ήξερα τα βασικά. Δεν είναι όμως ότι δεν τα ήξερα. Απλά, μάλλον δεν ενδιαφέρθηκε και ποτέ κανείς να μου τα μάθει. Στο μεταξύ δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου ταινία ακατάλληλου περιεχομένου.
Πίστευα ότι αυτά ήταν ταινίες κυρίως για άντρες. Μου το είχαν περάσει από το σπίτι μου μάλλον, γιατί οι γονείς μου ήταν αρκετά αυστηροί. Όπως και να ΄χει συνειδητοποίησα ότι με τον άντρα μου δεν έχω χημεία. Μάλιστα νιώθω ότι παραμελεί αρκετά τις ανάγκες μου.
Δεν κάνουμε τόσα προκαταρκτικά όσο θα έπρεπε, δεν με περιμένει να ολοκληρώσω, δεν, δεν, δεν. Φυσικά και του έχω μιλήσει άπειρες φορές από τότε, προσπάθησα και γω να βγω από το καβούκι μου εξαιτίας αυτής της φίλης.
Είδα ταινίες για ενήλικες, αγόρασα βιβλία, φυσικά συμβουλεύομαι την φίλη μου και ανανέωσα την γκαρνταρόμπα με τα εσώρουχα. Του έχω πει άπειρες φορές να ξεκινήσουμε να βάζουμε φαντασία. Του έχω περιγράψει πλήρως την κατάσταση μου κι εκείνος δείχνει να καταλαβαίνει εκείνη την στιγμή αλλά μετά το χάνουμε πάλι.
Αφήστε που πιστεύω ότι τόσο καιρό τον είχε βολέψει που δεν είχα καθόλου απαιτήσεις, γιατί μάλλον κι εκείνος σε πολλά πράγματα υστερεί να με ικανοποιήσει. Δεν με απασχολεί όμως, Να μάθει. Εγώ δηλαδή γιατί τόσα χρόνια όταν μου έλεγε να κάνω αυτό και το άλλο καθόμουν σαν την κότα;
Φυσικά και το χειρίστηκα λάθος. Και το ξέρω ότι είχα πολλά και βασικά κενά σχετικά με αυτό. Απλά μεγάλωσα σε ένα σπίτι που με είχαν πάντα τρομοκρατημένη. Ένιωθα ενοχικά για το σώμα μου και τις ανάγκες του. Πίστευα ότι αυτά είναι αντρικές σκέψεις. Πίστευα ότι είναι αντρικές αρμοδιότητες να με κάνει να περάσω κι εμένα καλά.
Και τις περισσότερες φορές κατέληγα στο συμπέρασμα ότι το σεξ είναι περισσότερο αντρική παρά γυναικεία απόλαυση. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει και εγώ νιώθω ότι έχω χάσει αρκετά χρόνια από την ζωή μου. Θα ήθελα την συμβουλή σας γιατί αν συνεχιστεί αυτό το πράγμα, δεν ξέρω αν έχω την υπομονή να το αντέξω.
Είναι σαν ξαφνικά τα τόσα χρόνια καταπίεσης και στέρησης να μου ανέβηκαν στον λαιμό και να μην αντέχω ούτε στιγμή στην ίδια ζωή.
