Ανησυχώ για τη στάση της γυναίκας μου απέναντι στην οικογένειά μου και δεν ξέρω αν πρέπει να χωρίσω ή αν υπάρχει κάποιος τρόπος να διορθώσω την κατάσταση. Είμαστε παντρεμένοι δύο χρόνια και έχουμε μία κορούλα.
Από την αρχή η γυναίκα μου κατέστησε σαφές ότι δεν χωνεύει την οικογένειά μου και πάντα τους απέφευγε. Στην καραντίνα ήταν η καλύτερή της γιατί όπως η ίδια είπε, γλίτωσε από δαύτους. Τώρα με τον κορονοϊό πετάει στα σύννεφα γιατί τον χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία για να αποφεύγει τις επισκέψεις λες και μία στις τόσες που πηγαίναμε να τους δούμε την έβαζα να κάνει καταναγκαστικά έργα. Η άρνησή της να τους επισκεφτεί αλλά και να μας επισκεφτούν έχει προκαλέσει μεγάλη ένταση μεταξύ μας. Δεν καταλαβαίνει ότι με αυτή της τη συμπεριφορά με φέρνει σε δύσκολη θέση.
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό…
Έγινε ένα περιστατικό πριν από μερικούς μήνες όταν η μητέρα μου τόλμησε να διαφωνήσει με τη γυναίκα μου για κάτι που αφορούσε την κόρη μας και αυτό ήταν! Ενώ μέχρι τότε δεν την χώνευε, από τη μέρα εκείνη που έγινε το περιστατικό βρίζει την οικογένειά μου όλη μέρα με τα χειρότερα λόγια όχι μόνο σε μένα αλλά και στη μάνα της και τις αδερφές της κάτι που με φέρνει σε ακόμα πιο δύσκολη θέση. Η γυναίκα μου δεν είναι τύπος που έχει μάθει να ακούει την άποψη των άλλων ή να συμβιβάζεται και γενικά φέρεται σαν παιδί. Η συμπεριφορά της είναι άσχημη. Την παίρνουν τηλέφωνο οι δικοί μου να δουν τι κάνουμε και να ρωτήσουν για τη μικρή και τους μιλάει απότομα και επιθετικά. Την τελευταία φορά τους το έκλεισε στη μούρη, γιατί όπως είπε «άρχιζε το έργο που βλέπει και δεν ήθελε να το χάσει». Οι άνθρωποι δεν τολμούν πλέον να τη ρωτήσουν αν μπορούν να έρθουν να δουν το παιδί.
Σε πολλά πράγματα έχει δίκιο αλλά δεν θα ανεχτώ σε καμία περίπτωση να μιλάει με τόσο άσχημα λόγια και απαξιωτικό τρόπο για την οικογένειά μου. Μεγαλώνουμε ένα παιδί μαζί και δεν θέλω να ακούει τέτοια λόγια για τους παππούδες του. Η γυναίκα μου πρέπει να καταλάβει ότι εκείνη και εγώ πρέπει να είμαστε πρότυπα για το παιδί. Τώρα που μεγαλώνει και καταλαβαίνει, πώς θα νιώσει αν ακούσει τη μάνα του να αποκαλεί τους γονείς μου και τα αδέρφια μου «ζώα, βλαμμένους και ηλίθιους»; Και χειρότερα τους έχει βρίσει, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ.
Η όλη φάση με έχει κάνει να χάσω το σεβασμό μου απέναντί της και σκέφτομαι σοβαρά μήπως η μοναδική λύση είναι το διαζύγιο. Δεν θέλω να φτάσω μέχρι εκεί αλλά από τη στιγμή που δεν με ακούει και άλλο πράγμα όλη μέρα δεν κάνει από το να «στολίζει» την οικογένειά μου και όλο μου το σόι, άλλη λύση εγώ δεν βλέπω. Θέλω να προστατεύσω τον εαυτό μου και κυρίως το παιδί. Τι να κάνω;
Λευτέρης
