Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας Πατρινιάςκι ενός ΜεσολογγίτηΠροχτές την Κυριακή μετά απ’ τη φυλακήεπέρασ’ απ’ το σπίτιΤου βγάλαμε γλυκό,τού βγάλαμε και μένταμα για το φονικό δεν είπαμε κουβένταΜονάχα το Φροσί με δάκρυ θαλασσίστα μάτια τα μεγάλαΤού φίλησε βουβά τα χέρια τ’ ακριβάκαι βγήκε από τη σάλαΔεν μπόρεσε κανείς τον πόνο της ν’ αντέξειΚι ούτε ένας συγγενής να πει δεν βρήκε λέξηΚι ο Γιάννης ο φονιάς στην άκρη της γωνιάςμε του καημού τ’ αγκάθιΘυμήθηκε ξανά φεγγάρια μακρινάκαι τ’ όνειρο που εχάθη
Οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου και η…
