Παντρεύτηκα τον άντρα που ερωτεύτηκα. Έναν άντρα όμορφο, με καλές αξίες και βέβαια με δουλειά. Είμαι η δεύτερη σύζυγός του. Τον γνώρισα όταν ήταν σε διάσταση με την πρώτη και τα φτιάξαμε.
Με την πρώτη του γυναίκα χώρισε μετά από 10 χρόνια γάμου. Η σχέση τους όπως έλεγε είχε βαλτώσει και είχε βάσιμες υποψίες ότι τον απατούσε.
Όταν τα φτιάξαμε τον είχα συμπονέσει και θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ τυχερό που τον γνώρισα. Βγαίναμε έξω, κάναμε καλή παρέα και βέβαια το σεξ μεταξύ μας και η χημεία εξαιρετική.
Με τον καιρό κατάλαβα πως έχει πολλές ανασφάλειες και ήταν σφιχτός στα έξοδά του και στη διαχείριση των οικονομικών του. Ξεκίνησε και η κρίση και πίστεψα πως ήταν απόρροια του γενικού κλίματος.
Έβλεπα πως ήταν τσιγκούνης και ολιγαρκής. Όμως πάντα τον δικαιολογούσα. Όταν μετά από 7 χρόνια έφτασε η ώρα να παντρευτούμε κάναμε πολιτικό γάμο. Δεν είχα καταλάβει πως ήταν από τσιγκουνιά, γιατί είχε την εξυπνάδα να το παρουσιάσει ως μια εύκολη και πρακτική λύση αφού και οι δύο κάναμε δεύτερο γάμο.
Ταξίδι του μέλιτος δεν πήγαμε γιατί δήλωνε πως κάθε μέρα είναι γιορτή και δεν είναι καιρός για έξοδα.
Ελέγχει το σούπερ μάρκετ αν πληρώσουμε 100€ ανά επίσκεψη γίνεται χαμός. Τι αγοράζεις με 100€; Τίποτα. Φωνάζει όταν ανάβω το θερμοσίφωνα το καλοκαίρι. Γκρινιάζει αν του πω να φέρουμε μια γυναίκα να καθαρίσει το σπίτι.
Αν του πω να βγούμε έξω προτιμά να παραγγείλουμε φαγητό στο σπίτι για να μη ξοδέψουμε παραπάνω χρήματα. Αν του πω να πάμε για καφέ θα πάμε εκεί που κοστίζει 1€ και όχι σε μια καφετέρια ως άνθρωποι.
Σινεμά έχουμε να πάμε πάνω από 1 χρόνο. Πάντα για να το αποφύγει λέει πως είναι κουρασμένος και πως η τηλεόραση έχει πολλές ταινίες. Εκδρομή 8 χρόνια δεν έχουμε πάει ποτέ. Διακοπές ούτε λόγος.
Να καλέσουμε φίλους; Πολύ σπάνια και αν έρθουν οι γονείς μας ή συγγενείς μας άντε να φτιάξω εγώ μια τούρτα και να προσφέρουμε έναν καφέ.
Θέλει να κόψουμε τα περιττά κατ’ εκείνον έξοδα όπως κινητό, καλωδιακή τηλεόραση και να έχουμε το αυτοκίνητο στο γκαράζ. Ο άντρας μου έχει μηχανή και πηγαίνει στη δουλειά του μ΄ αυτήν. Εγώ, όμως, δεν πρέπει να χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο αλλά να πηγαίνω με συγκοινωνία.
Όταν ψωνίζω για τον εαυτό μου ρούχα ή παπούτσια αναγκάζομαι να ξηλώνω τις ετικέτες και να λέω πως τα αγόρασα από κινέζικο μαγαζί. Αλλιώς μαύρο φίδι που με έφαγε.
Μόνο γκρίνια και κλεισούρα. Έχω τρελαθεί. Μάς έφαγε η μιζέρια, η ρουτίνα και η κακομοιριά. Δε λέω οι εποχές είναι δύσκολες, τα οικονομικά μας μειώθηκαν πολύ και το μέλλον είναι αβέβαιο. Όμως, η ζωή κυλάει σαν το νερό και δε γυρίζει πίσω.
Είναι άλλο να είσαι συνετός και μετρημένος και άλλο τσιγκούνης και να μη δίνεις ανάσες αναζωογόνησης στον εαυτό σου και στο γάμο σου.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί τον παράτησε η πρώτη του σύζυγος. Πώς να ζήσεις έτσι; Η ψυχή έχει ανάγκη από αντίβαρα και ανάσες χαράς.
Πώς να ποθήσεις έναν άνθρωπο όταν σου φέρεται έτσι; Τί να συζητήσεις μαζί του; Ο ορίζοντας μικραίνει, ο διάλογος μειώνεται και το χαμόγελο σβήνει…
Μου έχει κάνει τη ζωή ποδήλατο. Πάντα κρύβω ό,τι αγοράζω και πάντα λέω πως βρήκα ευκαιρίες ή ψώνισα προσφορές.
Ευχή και κατάρα δίνω σε όποια γυναίκα ζήσει μια ανάλογη ζωή. Ο τσιγκούνης άντρας έχει στενό ορίζοντα και μικρό ψυχικό κόσμο. Η ζωή φεύγει και δεν είναι πρόβα. Αξίζει να τη ζεις έτσι; Αξίζει να ζεις με ένα skroutz;
