Διακοπές στο χωριό. Είμαι με το τρίχρονο γιο μου στο χωριό και κόβουμε βόλτες. Βασικά ψάχνουμε παιδάκια με το τουφέκι για παίξει.
Μη σας τα πολυλογώ περνάμε από ένα σπίτι και στην καγκελόπορτα είναι ένα κοριτσάκι στην ηλικία του πάνω κατω . Εκείνη από μέσα αυτός απέξω χαζογελανε και τα δυο και παίζουν. Έρχεται η μαμα της ανοίγει την πόρτα και μας λεει να μπούμε μέσα στην αυλή να παίξουν. Όλα καλά μέχρι εδώ.
Παίζουν τα παιδάκια για κανα 20 λεπτό, μιλάω και εγώ με τη μαμα του κοριτσιού παράλληλα λέω ποια είμαι και που μένω (χωριό όπως είπαμε)Ε και όπως φεύγουμε μας λέει η μαμα του κοριτσιού να ξανασυνανντηθουμε το απόγευμα ή και αύριο το πρωί για να παιξουν τα μικρά. Το ακούει ο μικρός μου τρελαίνεται και δεχομαι. Λέω οκ θα ξανά έρθουμε το απόγευμα (τα σπίτια είναι και κοντά) .
Είχε η μαμα και άλλο παιδάκι πιο μεγάλο , πάω και παίρνω τρία αυγουλακια λέω θα τα δώσω στα μικρά όταν συναντηθούν λόγω των ημερών αν με αφήσει η μαμα τους, να τα φάνε. Ολα καλά.
Έρχεται το απόγευμα. Ενθουσιασμένος ο μικρός . Πάμε στο σπίτι του κοριτσιου. Χτυπάμε την καγκελόπορτα τίποτα. (Κάμερα απέξω) . Έρχεται ένα κοριτσάκι (ξαδερφάκι μάλλον) προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα και λέει δε μπορεί να ανοίξει και ακούει μια φωνή ενήλικα να της λέει να μπει μέσα και να μην μας ανοίξει.
Σοκ εγω και εκεί αρχίζει το δράμα. Ο μικρός να χτυπιέται στην πόρτα να κλαιει και να φωνάζει το κοριτσάκι να παιξουν. Βρε καλό μου βρε χρυσό μου τίποτα να χτυπιέται. Μετα από κάμποσα λεπτά τον παίρνω αγκαλιά και φεύγουμε.
Σε όλο το δρόμο να μου λέει «που είναι το κοριτσάκι». Και άντε εγώ να εξηγήσω.
Να μην είστε τετοιες.Όσες είστε.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.
