Ο Παύλος και εγώ ήμασταν μαζί τρία χρόνια, είχαμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας για να δούμε εγγόνια. Διαγνώσθηκε όμως με καρκίνο στον εγκέφαλο, λίγο πρίν το γάμο μας! Πέθανε στην αγκαλιά μου.
Ο γιός μας ήταν 22 μηνών όταν πέθανε ο πατέρας του, που είναι ο εναλλακτικός τρόπος να πείς ότι ήταν σχεδόν δύο ετών, αλλά όταν έχεις παιδί κάνεις ανόητα πράγματα, όπως να μετράς την ηλικία τους με μέρες και μήνες, οπότε άνθρωποι που δεν έχουν παιδιά, έχουν πολύ συγκεκριμένες γνώσεις, για το πότε γέννησες αυτό το παιδί.
Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να μεγαλώσεις ένα παιδί μόνη σου; Σκεφτόμουν. Πολλές γυναίκες το κάνουν μόνες τους. Και ναι, τα καταφέρνουν.
Δεν εννοώ γυναίκες που πάνε στο Facebook και γράφουν «Αχ κορίτσια μου, στείλτε μου τη θετική σας ενέργεια και τις προσευχές σας και ανάψτε και μια λαμπάδα ίσα με το μπόι μου γιατί ο Νίκος λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι, οπότε θα είμαι όλη την εβδομάδα, μόνη μου με τα παιδιά!». Αλήθεια τώρα; Ο άντρας σου πάει ταξίδι για να κάνει την δουλειά του, να βγάλει λεφτά για να ταΐσει την οικογένεια σας. Δεν έχει καμία σχέση με το να είσαι μόνη σου στον κόσμο, και να πρέπει να φροντίσεις το παιδί σου χωρίς καμία υποστήριξη, είτε οικονομική είτε σωματική.
Εννοώ γυναίκες σαν και εμένα και τις φίλες μου, που ξαφνικά (ή και όχι τόσο) βρεθήκαμε να είμαστε μόνες μας, σαν γονείς. Γυναίκες που θα πρέπει να εξηγήσουν στα παιδιά τους ότι ο μπαμπάς τους είναι απλά σε επαγγελματικό ταξίδι ή ότι έχει παντρευτεί την γραμματέα του, και ζεί αλλού μαζί με την νέα του οικογένεια.
Ο μπαμπάς του γιού μου δεν ζεί, που σημαίνει ότι δεν έχω κάποιον να τον φροντίσει μαζί μου όταν έχει πυρετό. Σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανείς να με καλύψει για να κάνω διάλειμμα, αλλά παράλληλα να έχει και το νού του στο φαγητό όταν δεν είμαι στην κουζίνα. Δεν έχω κάποιον να με βοηθήσει όταν είμαι άρρωστη και πρέπει να συρθώ από το μπάνιο στην κρεβατοκάμαρα. Είμαι αρκετά τυχερή γιατί έχω μια μητέρα που θα οδηγήσει χιλιόμετρα μέσα στη νύχτα, για να ξαπλώσει μαζί μου όσο θα ξερνάω στο μαξιλάρι μου.
Όπως και να το κάνεις, το να είσαι μητέρα είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο ακόμα και αν έχεις έναν φοβερό σύντροφο, γιατί το να μεγαλώσεις ένα παιδί θέλει αρκετή δουλειά.
Τα παιδιά αρχίζουν να έχουν δικές τους ιδέες και απόψεις και ο ρόλος τους είναι να σε αμφισβητήσουν. Μέχρι και κακά θα κάνουν στο πάτωμα και ενώ καθαρίζεις απλά θα τα πατήσουν. Επίτηδες καθώς σε κοιτούν στα μάτια.
Το να είσαι χήρα μαμά, προσθέτει λίγο ακόμα πίεση. Γιατί κάνω τους άλλους να νιώθουν άβολα. Ίσως γιατί όταν άγνωστοι κοιτούν το άδειο δάχτυλο της βέρας όταν με συναντούν με τον γιό μου και προσπαθούν να με ρωτήσουν κλασσικά για τον πατέρα του, απλά πετάω ένα « Έχει πεθάνει» και τους αφήνω να μαζέψουν τα σαγόνια τους, από το πάτωμα.
Σημαίνει επίσης ότι έχω ευθύνη απέναντι στον άντρα μου και στον γιό μας. Είναι δική μου δουλειά να κρατήσω την ανάμνηση του μπαμπά του, ζωντανή και να του δείξω πως μπορεί να πέθανε, αλλά η αγάπη που μου έδωσε δεν ήταν μάταιη. Είναι δουλειά μου να διαβεβαιώσω το παιδί μου, πως αυτό το μεγάλο γεγονός – που είναι καθοριστικό για τη ζωή του – δεν είναι το μόνο που τον προσδιορίζει. Είναι δική μου δουλειά το βάρος αυτής της κατάστασης, να μην τον καταστρέψει.
Είμαι περήφανη που έχω ένα παιδί που μπορεί να μιλήσει για δύσκολα πράγματα, γιατί αρκετοί ενήλικες δεν μπορούν να κάνουν μια συζήτηση για το θάνατο, χωρίς να πιούνε πρώτα μερικά ποτά. Ο γιός μου και εγώ κάνουμε μερικούς ανθρώπους να νιώθουν άβολα, αλλά είμαστε εντάξει με αυτό. Θα τους μιλάμε για τον νεκρό μου σύζυγο, για τον καρκίνο και για την χηρεία μέχρι να νιώσουν άνετα.
Είναι και αυτά μέρος της ζωής. Πράγματα που συμβαίνουν στο καθένα. Όχι ο καρκίνος, αλλά διάφορα άλλα άσχημα πράγματα ή γεγονότα. Τα άσχημα συμβαίνουν στο καθένα.
Όλοι λένε ότι τα παιδιά μαθαίνουν με παραδείγματα. Οπότε δείχνω στον γιό μου, ότι οι γυναίκες είναι δυνατές, ικανές και υπέροχες όπως και εκείνος.
Έμεινα χήρα στα 31 μου. Μεγαλώνω το γιό μου μόνη μου. Επέζησα από τον χειρότερο χρόνο της ζωής μου, και όταν κουβαλάω το παιδί μου στις σκάλες για να τον βάλω στο κρεβάτι του, με φιλάει και μου λέει « Μαμά, είσαι πολύ δυνατή!».
Είμαι μικρέ μου.
