Έζησα 2 υπέροχα χρόνια κ μετά 4 βασανιστικά. Απορώ πώς ζω ακόμη.
Είχα ένα σύντροφο δεν ξέρω πως να τον χαρακτήρισω…με έβαλε να κάνω έκτρωση με το ζόρι στα δύο χρόνια που είχα μείνει έγκυος, κλειδωμένη σε ένα σπίτι και μια γιατρό άσχετη η οποία μου έκανε ζημιά ώστε να μην καταφέρω να συλλάβω πάλι.
Δεν έκανα μήνυση.
Κάθε φορά που έπινε ναρκωτικά και αλκοόλ πάντα ερχόταν να βγούμε και με χτυπαγε το ξημέρωμα ώστε να μπορεί να φύγει. Στα 2 χρόνια σχέσης, ήρθε μια γυναίκα σπίτι μου με ένα παιδάκι να μου πει “Άστον ήσυχο”.
Ήταν η γυναίκα του και το παιδί του, ποιος ξέρει τι της είπε.
Εκείνος απειλούσε ότι αν κάνω κιχ θα σκοτώσει την οικογένεια μου. Στα 5 χρόνια έμεινε στο δεύτερο παιδί έγκυος η γυναίκα του ενώ έρχοταν σε εμένα και μου δημιούργουσε σκηνικά ώστε να μη μπορω να κουνηθω.
Πηγα στην αστυνομία 4 φορές και απλά του κάνανε συστάσεις.
Προτελευταία φορά θυμάμαι το κεφάλι μου στο πάτωμα, το σκυλί μου σε μια άκρη από κλωτσιά και νόμιζα ότι εκεί πεθαινα.
Ευτυχώς η σπιτονοικοκυρά μου από τις φωνές τον τρόμαξε… τελευταία φορά θυμάμαι να σπάει την πόρτα μου και να με βγάζει από το λαιμό στο μπαλκόνι…και τον τωρινό μου άντρα να έρχεται να τον τραβάει γιατί κατά τύχη πέρναγε από κάτω (ήμασταν φίλοι τότε).
Κοιμόταν στον καναπέ μου επι ενάμιση μήνα για να κοιμηθώ έστω μια ώρα γιατί φοβόμουν.
Φώναξα την αστυνομία 5 φορες κι όλο συστάσεις και απότελεσμα κανένα.
Τον πιασανε σε φάση να με βρίζει στο δρόμο και του είπαν απλά να μη με ξαναενοχλησει….τους φώναξα που έσπασε την πόρτα και είπαν δεν έχουν δικαίωμα να ανέβουν να πάρουν στοιχεία.
Δεν είχα φίλες γιατί τις έδιωχνε δεν έβγαινα για καφέ ποτό πουθενά κι ήμουν σε ηλικία 27 όταν ξεκίνησε αυτή η σχέση.
Ειχα να κάνω πολλά για το μέλλον μου και ήδη είχα χάσει παιδι κι είχα καταστραφεί ψυχολογικα…ο άντρας μου με πήρε από το χέρι και μου έδειξε κάτι τελείως διαφορετικό…προχωρήσαμε και σε λίγο διάστημα έμεινα έγκυος κυριολεκτικά από θαύμα.
Έκατσα λίγο καιρό στα αυγά μου και μόλις στέριωσε το μωρό, είπαμε αυτό έπρεπε να γίνει (μοίρα).
Τώρα έχω κ άλλο ένα όμορφο μωράκι κι ένα άντρα που παρόλο που περάσαμε λίγο δύσκολα στην αρχή με στηρίζει και τον στηρίζω.
Μην ανεχεστε τέτοιες συμπεριφορές. Εγώ δε μίλαγα σε κανέναν δικό μου και κανείς δεν τα ήξερε…βγήκα ζωντανή κατά τύχη….μεγαλώνω αγόρια και το πρώτο τους μάθημα θα είναι σεβασμός σε ολες και όλους …
Αντωνία
